Helaas is ons plan om op tijd uit bed te gaan voor een lange wandeling mislukt. We hebben gewoon niet kunnen slapen in de tent vannacht! Eerst was het nog lang te warm in de tent, maar toen de wind eindelijk verkoeling bracht, werden we daar ook niet blij van. De tent wapperde ontzettend en hield ons zowat de hele nacht wakker. Toen de wekker om 6.20 ging, zijn we er niet uitgegaan.
Uiteindelijk liepen we om half tien naar de shuttle bussen, die je verder het park inrijden. In de drukke zomermaanden mag je daar namelijk zelf niet met de auto komen. Toen we de rij zagen voor de shuttles snapte ik dat wel, en het is nu niet eens meer het hoogseizoen. Gelukkig kwam er wel elke 5 minuten zowat een nieuwe bus aanrijden, waardoor het wachten nog best mee viel.
Ons doel, de lange wandeling naar Observation Point, hebben we niet gedaan. Mede omdat we zo slecht geslapen hebben en dit een zware tocht is, en ik toch al mijn bedenkingen had omdat er gewaarschuwd werd voor diepe afgronden. Met mijn hoogtevrees misschien niet handig. Het was wel moeilijk te bedenken welke wandeling we dan wel zouden gaan lopen. Wandelingen als de Angel’s Landing trail zijn al helemaal uit den boze voor iemand met hoogtevrees. Uiteindelijk hebben we gekozen om eerst met de shuttlebus naar de laatste stop te tijden en daar een korte wandeling te maken (Riverside Walk), naar het begin van de Narrows. Als je de Narrows wandelt, dan loop je door de canyon in de rivier. Je moet dus wel een beetje voorbereid zijn qua uitrusting en kleding. De wandeling was niet zo bijzonder en helaas zag je op het eind van de route nog niet veel van de Narrows. Wij hadden geen kleding en/of schoenen aan waar we het water mee in wilden, dus zijn we weer teruggelopen. Gelukkig was het ook maar een kort stukje.
Daarna zijn we met de shuttlebus naar de Emerald Pools gegaan. Helaas was de route naar de Middle en Upper Emerald Pools gesloten door stormschade en konden wij alleen de korte route lopen naar de Lower Emerald Pools. Deze route was ook niet zo bijzonder en de Emerald Pools vielen wat tegen. De waterval waar je achterlangs kunt lopen was bijna droog, wat het effect wat minder maakt. Ik liep dan ook niet verder. Terwijl Chris nog wel naar de andere kant liep voor een andere blik op de waterval, werd ik door een Amerikaan aangesproken of ik een foto van hem en zijn vriendin wilde maken. Toen zijn vriendin eenmaal buiten gehoorafstand was, zei hij dat hij graag een filmpje wilde in plaats van een foto, omdat hij haar ten huwelijk ging vragen! Erg leuk om hun verloving voor ze op te nemen. Chris had niks meegekregen 😀
Na de Emerald Pools namen we de shuttlebus weer terug naar onze camping. We gingen eerst even lunchen bij onze kampeerplek en hebben nog in de zon gezeten. Om 15 uur startten we met onze laatste wandeling, de Watchman trail, die dicht bij onze camping begon. Deze wandeling vonden we, in tegenstelling tot de wandelingen van ’s ochtends, wel erg leuk en bijzonder. We hadden onderweg mooie uitzichten. Het was wel een stuk zwaarder, want het ging steil omhoog en het was inmiddels zo’n 33 graden. Bovenaan de top was het de klim meer dan waard.
’s Avonds hadden we geen zin meer om naar het plaatsje Springdale te rijden voor een restaurant of iets dergelijks, dus hebben we het vuurtje weer aangestoken voor broodje hotdogs. Deze hadden we eigenlijk als voorraad gekocht voor een andere keer, maar voor nu vonden we het prima om dit twee dagen achter elkaar te eten. Helaas is Chris zijn shirt wel kapot gegaan. Er sprong een kooltje precies tegen zijn shirt aan en dat heeft er een gat in gebrand. Uiteindelijk hebben we dankzij de wandeling in de middag een positief gevoel aan Zion overgehouden, hopelijk kunnen we vannacht beter slapen!